از منظر اصحاب حسین
هر زخم شود خنده‌ی عشق
«وَالله» نمیرد هرگز
آن دل که بُود زنده‌ی عشق

می‌روند
یک‌به‌یک
در دل قربانگاه

می‌شوند
پروانه
بر گرد ثارالله

همه دل‌سپرده بر عشق
همه دست‌شسته‌ از جان
همه جان نهاده بر کف
به‌امید وصل جانان
که مباد غیر وصلش
به دوعالم آرزویی
سر خم می‌ سلامت
شکند اگر سبویی

أَهْلاً وَ سَهْلاً زُوّار حُسِین
تَبارَکَ الله أَنصارِ حُسِین

***

از منظر اصحاب حسین
سر چیست؟! به‌جز بار گران!
بر پیکر عشّاق بُود
بوسه‌ی عشق؛ تیر و سنان

می‌شوند
یک‌به‌یک
جان‌فدای حسین

می‌روند
از حرم
تا خدای حسین

همه راهیان کویش
شده مست از سبویش
همه سرنهاده بر کف
به‌هوای تار مویش
که اگر دهیم جان را
به‌کنار خواهدآمد
به جنازه گر نیاید
به‌ مزار خواهدآمد

أَهْلاً وَ سَهْلاً زُوّار حُسِین
تَبارَکَ الله أَنصارِ حُسِین

ای کوه طور، از راه دور
گودال قتلگاه را ببین
آن جذبه نگاه را ببین

خون شده سرخی شفق اینجا
«لَنْ تَرانی» نگفته حق اینجا

عقل حیران جنون آمده‌است؛ الله الله
عشق با ساغر خون آمده‌است؛ الله الله
یار بی‌پرده برون آمده‌است؛ الله الله یا اباعبدالله

***

بیت‌الحرام، والا مقام
قبله به قتلگاه مایل است
در کربلا نماز کامل است

خاک این خطّه محترم باشد
کعبه محرم در این حرم باشد

غرق آیینه شده گودالش؛ الله الله
سوخت «روح القدس» اینجا بالش؛ الله الله
یار خود آمده استقبالش؛ الله الله یا اباعبدالله

اون‌ که با پای دلش مسافره
می‌مونه ولی همیشه زائره
وقتی کار دست امام حسین باشه
یکی باید بمونه؛ یکی بره

دلتنگیو غنیمت بدون
این حالو یه نعمت بدون
روضه‌ها قبّه‌ی دوّمه
هر لحظه‌شو زیارت بدون

سلام بده به پرچم
تعظیم کن به این غم
بیا دلو حرم کن
مُحرم‌ شو با محرّم

سلام بر حسین
سلام بر حسین
سلام بر حسین
سلام بر حسین

***

توی دنیائیه که گرم همهمس
همیشه سر‌ و صداش یه عالمس
یه امام حسین دارم؛ عاشقشم!
قربونش برم که معشوق همس

اگه خدا لیاقت بده
حسین منو خجالت بده
این شبا رو می‌افتم به پاش
تذکره‌ی زیارت بده

پس کجان وامونده‌ها؟
از همه‌‌جا رونده‌ها!
اومده دست بگیره
حسین جامونده‌ها

سلام بر حسین
سلام بر حسین
سلام بر حسین
سلام بر حسین

پادشها! قوم ما بنده و اقوام تو شه‌زاده شها
هر که دربند تو باشد، بُود آزاده شها
نام زیبای تو دارد اثر باده شها
شکرلله که‌ مسیرم به تو‌ افتاده شها

منی که به دلم جز
غمت را نپذیرم
برای تو نمیرم
برای که بمیرم؟!

مَنْ ماتَ عَلَی حُبِّکَ
مَنْ ماتَ عَلَی حُبِّکَ
مَنْ ماتَ عَلَی حُبِّکَ
ماتَ شَهیدا

***

ای صنما! صنما، محترما، محتشما، مغتنما
روی تو قبله و شش‌گوشه‌ی تو قبله‌نما
لایق عشق تو‌ خوبان جهانند نه ما
گوشه چشمی به زهیر دل ما هم بنما

منی که همه عمرم
به عشق تو اسیرم
برای تو‌ نمیرم
برای که بمیرم؟!

مَنْ ماتَ عَلَی حُبِّکَ
مَنْ ماتَ عَلَی حُبِّکَ
مَنْ ماتَ عَلَی حُبِّکَ
ماتَ شَهیدا