من آنچه هست، به عشق تو داده‌ام از دست
که منتهای مرادم تویی، از آنچه که هست

به دوستی توام گر به پای دار برند
من آن نیم که بدارم تو را ز دامان، دست

محبّت تو نه‌ام روز کرده جا به دلم
که من به‌ روی تو عاشق شدم به روز الست

به شادمانی جاوید‌ امیدوار شدم
دلم چو از همه ببرید و با غمت پیوست

کجا من از تو توانم برید رشته مهر
خدای تار وجود مرا به زلف تو بست

به محفلی که تو باشی بباده حاجت نیست
که هر که چشم تو بیند خراب گردد و مست

صغیر گرد جهان گشت در پی دلدار
رسید بر سر کوی تو وزپای نشست

شاعر: صغیر اصفهانی

تو ز کودکی دائم محنت و بلا دیدی
با دو چشم معصومت ظلم بر ملا دیدی

راه شام طی کردی دشت کربلا دیدی
اهل بیت عصمت را زار و مبتلا دیدی

رأس جدّ خود را در طشتی از طلا دیدی
زیر چوب بر لب داشت نغمه‌های قرآنی

خیمه‌ها کز آتش سوخت سیّدی کجا بودی؟!
زیر خارها خفتی بین عمّه‌ها بودی

شاید ای عزیز جان زیر دست‌و‌پا بودی
روی شانه‌ی مادر یا از او جدا بودی

یا به زیر کعب‌نی در خدا خدا بودی
چار سال سنّت بود با چنان پریشانی

شاعر: حاج غلامرضا سازگار

ای رخت چراغ هدی
یا محمّدبن‌علی

پنجمین ولی خدا
یا محمّدبن‌علی

نجل سیّدالشّهدا
یا محمّدبن‌علی
 
جان عالمت به فدا
یا محمّدبن‌علی

یا مولانا؛ یا محمّدبن‌علی

***

ای بهار دل سخنت
ای حیات جان ز دمت 

جنّ و انس و حور و ملک
جمله سائل کرمت 

در مدینه دل ماست
هم بقیع و هم حرمت
 
یک صدا دهیم ندا
یا محمّدبن‌علی

یا مولانا؛ یا محمّدبن‌علی


***
شمع جمع اهل ولا
کعبه دل همه‌ای
 
پاره تن نبی و
نور چشم فاطمه‌ای 

در دلم فروغ خدا
بر لبم تو زمزمه‌ای

دل نگردد از تو جدا
یا محمّدبن‌علی

یا مولانا؛ یا محمّدبن‌علی

***
جز دعای تو نبود
بر لبم دعای دگر
 
جز ولای تو نبود
در دلم ولای دگر

گر برانی از در خود
تا روم به جای دگر

من نمی‌روم ابداً
یا محمّدبن‌علی

یا مولانا؛ یا محمّدبن‌علی

***
مهر تو عبادت من
عشق من ارادت من

با شما ولادت من
با شما شهادت من

هم عطاست عادت تو
هم دعاست عادت من

کن عنایتی به گدا
یا محمّدبن‌علی

یا مولانا؛ یا محمّدبن‌علی

شکسته بغضم، میون سینه
می‌سوزه قلبم، از زهر کینه
میون حجره، تا میرم از حال
میاد بیادم، روضه‌ی گودال

جدمو می‌زدن، گوشه‌ی قتلگاه
فِرْقَةٌ بِالْسُّیوف، فِرْقَةٌ بِالْرِّماح

***

خونه دلم از، زهر هشامه
قاتلم امّا، بازار شامه
از روضه‌ای که، دلم کبابه
طشت طلا و، بزم شرابه

جدمو می‌زدن، نیزه و خیزران
فِرْقَةٌ بِالْحَجَر، فِرْقَةٌ بِالْسَّنان

***

علی رو دیدم، رو نیزه خوابه
بغض صدام از، آه ربابه
نمیره یادم، ناقه‌ی عریان
پای برهنه، خار مغیلان

جدمو می‌زدن، کوفیا بی‌هوا
فِرْقَةٌ بِالْخَشَب، فِرْقَةٌ بِالْعَصا

شاعر: بابک امامی