اینجا گل ناشکفته‌ای پژمرده‌است
این آینه صد سنگ ز طفلان خورده‌است

آرام کنید کودکان خود را
این طفل یتیم تازه خوابش برده‌است

***

هم کتف من سیاه‌ است
هم روی من کبود است
هم فرق من شکسته‌است
هم گوش من دریده‌است

بابا چه شد که امشب
با سر زدی به ما سر؟!
جسمت کدام نقطه
در خاک و خون تپیده‌است؟

دختر همیشه جایش
آغوش گرم باباست
کس روی پای دختر
رأس پدر ندیده

از بس که راه رفتم
پایم ز راه مانده
از بس گرسنه خفتم
رنگم ز رخ پریده

تو رفع تشنگی کن
از اشک دیده‌ی من
من بوسه می‌ستانم
از حنجر بریده

***

خاموش چراغ انجمن شد
پیراهن کهنه‌اش کفن شد

غروبا توو خرابه
روضه‌ی زنونه داریم
هر کردوممون هزارتا
زخم تازیونه داریم

گریه‌ می‌کنن برات، تاولا
که زخم شام، یا کوفس
دیدن عمّه زینب خودش
یه روضه‌ی مکشوفس

جای تو خالیه فقط
قاری قرآن شهید
یه‌سر بیا مجلس ما
به‌جای مجلس یزید
خودت بیا روضه بخون
بگو رگاتو کی برید!

مَنْ الَّذی أَیْتَمَنی
مَنْ الَّذی أَیْتَمَنی
مَنْ الَّذی أَیْتَمَنی

***

حالا که به هم رسیدیم
بیا مشکلم رو حل کن
من نمی‌دونم بابایی
یه‌جوری منو بغل کن

جای تازیونه‌ها و طناب
رو شونه تا بازومه
هرکاری کنم نبینی بازم
کبودیا معلومه

چی‌ بگم، از کجا بگم؟!
درددلام مفصله
آب وضو برای من
آتیش روی تاوله
اینکه هنوز‌ نمی‌شنوم
کار شبای اوّله

مَنْ الَّذی أَیْتَمَنی
مَنْ الَّذی أَیْتَمَنی
مَنْ الَّذی أَیْتَمَنی

***

رو لب تو باباجون
جای زخمای جدیده
بعضیاشون کار سنگه
بعضیاش کار یزیده

دیگه از صورت ماه تو
برای من چی مونده؟!
تو کجا رفتی که داغ اون
موی تو رو سوزونده؟!

تربت کربلای من
خاک به‌روی حنجره
غصه‌ی زخمامو نخور
زخمای تو که بیشتره
کسی سر بریده رو
توی تنور نمی‌بره

مَنْ الَّذی أَیْتَمَنی
مَنْ الَّذی أَیْتَمَنی
مَنْ الَّذی أَیْتَمَنی

تو وقتی اومدی گفتم، که تقصیر دل من بود
تو که دیدی بابات خوابه، چه وقت گریه کردن بود؟!

حالا که اومدی پیشم، بازم آغوشتو واکن
بغل کن بغضمو بازم، غریبیمو تماشا کن

حالا که اومدی پیشم، بزار خلوت کنم با تو
بزار تعریف کنم، بعدش، ببین من پیر شدم یا تو!

ببخش حرفای تعریفیم، دیگه حرفای خوبی نیست!
ببخش واسه پذیرایی، خرابه جای خوبی نیست!

خرابه بسترش خاکه، خرابه بالشش خشته
تو خیلی خاکی‌ای امّا، برای دخترت زشته

برای دخترت زشته، که خونش این‌طوری باشه
بزار چیزی نگم شاید، تو حرفام دلخوری باشه

کدوم خانوم با این حالش، پیش مهمون معذّب نیست!
ببخش از راه طولانی، سر و وضعم مرتب نیست

اگه مهمون داری باید، براش با جون مهیّا شی
خجالت می‌کشی وقتی، نتونی از زمین پاشی

نگی من بی‌ادب بودم، نگی این دختر عاشق نیست
نمی‌تونم پاشم از جام، پاهام پاهای سابق نیست

حالا چشمای کم سومو، به هر چی جز تو می‌بندم
به‌زورم باشه پامی‌شم، به‌زورم باشه می‌خندم

مگه تو صورتم امشب، بغیر از خنده چی دیدی؟!
که از وقتی پیشم هستی، یه بار حتّی نخندیدی؟!

یکی دستش توو تاریکی، به گونم خورده، چیزی نیست!
یکی از من یه گوشواره، امانت برده، چیزی نیست!

بوی بهشت می‌وزد از کربلای تو
ای کشته‌ای که جان دو عالم فدای تو

مظلوم، حسین
مغموم، حسین
بی‌کس، حسین
تنها، حسین
شهید، حسین
غریب، حسین
عطشان، حسین
عریان، حسین

رُقَیِّه بِنْتُ الحُسین
به زهرا نور دو عین، «رُقَیِّه بِنْتُ الحُسین»
ای زینت عالمین، «رُقَیِّه بِنْتُ الحُسین»
روح و روان حسین، «رُقَیِّه بِنْتُ الحُسین»
آرام جان حسین، «رُقَیِّه بِنْتُ الحُسین»
ای دردانه‌ی حسین، «رُقَیِّه بِنْتُ الحُسین»
ای ریحانه‌ی حسین، «رُقَیِّه بِنْتُ الحُسین»

آینه‌دار
حضرت زهرا
زینت روی
شانه‌ی سقّا
دافع هر غم
شافع فردا
درک تو فوق
فهم «ما فیها»
شأن تو بالا
رتبه‌ات اعلی
در دل شامات
لشکر بابا
گریه‌ات چون تیر
در دل اعدا
ناله‌ات همچون
خطبه‌ای غَرّا

حسین، حسین

خون تو پیروزه؛
این‌همه «لبّیک» گفتیم واسه امروزه
دیگه خیمه‌های کربلا نمی‌سوزه

ما که نمردیم، بیافته پرچم
ما تازه زنده‌تر می‌شیم ماه محرّم
قسم به حسّ، شریف عشقت
هیشکی تو عالم نمی‌شه حریف عشقت
حسین، حسین جان

جز توو حسینیه کسی
ندیده زانو بزنیم
مدافعان حرم
«حُجَّة‌بن‌الْحَسَن»یم

***

دلمون آرومه؛
سرنوشت پرچم حسین معلومه
خدا ضامن بقای خون مظلومه

ما که هزاربار، دیدیم به عینه
اونی که می‌مونه همین حسین‌حسینه
بگو به دشمن، ما ذوالفقاریم
شما چی دارید؟! ما امام حسینو داریم
حسین، حسین جان

دوباره بیعت می‌کنیم
وقتی که سینه می‌زنیم
مدافعان حرم
«حُجَّة‌بن‌الْحَسَن»یم

پادشها! قوم ما بنده و اقوام تو شه‌زاده شها
هر که دربند تو باشد، بُود آزاده شها
نام زیبای تو دارد اثر باده شها
شکرلله که‌ مسیرم به تو‌ افتاده شها

منی که به دلم جز
غمت را نپذیرم
برای تو نمیرم
برای که بمیرم؟!

مَنْ ماتَ عَلَی حُبِّکَ
مَنْ ماتَ عَلَی حُبِّکَ
مَنْ ماتَ عَلَی حُبِّکَ
ماتَ شَهیدا

***

ای صنما! صنما، محترما محتشما مغتنما
روی تو قبله و شش‌گوشه‌ی تو قبله‌نما
لایق عشق تو‌ خوبان جهانند نه ما
گوشه چشمی به زهیر دل ما هم بنما

منی که همه عمرم
به عشق تو اسیرم
برای تو‌ نمیرم
برای که بمیرم؟!

مَنْ ماتَ عَلَی حُبِّکَ
مَنْ ماتَ عَلَی حُبِّکَ
مَنْ ماتَ عَلَی حُبِّکَ
ماتَ شَهیدا

چی داره اسمت
انقد عزیزه؟!
هنوز نگفته روضه‌خون اشکم می‌ریزه!

چه کرده داغت
بدون‌مرزه؟!
هنوز یه پرچم می‌بینم دلم می‌لرزه!
أَبي عَبدِالله

اسمتو هرکی پیشم میاره
میره دلم دوباره، دوباره
تموم دنیارم داشته باشه
اون‌که تو رو نداره، چی داره؟!

دست ما رو می‌گیری
عاشق دست خالی نیست
خوبه حال ما با تو
جز دوریت ملالی نیست

یا بابَ نِجاة الأُمَّه حُسَین
یا بابَ نِجاة الأُمَّه حُسَین

***

خدا نیاره
انقده بد شم
که بی‌تفاوت از کنار روضه رد شم!

خدا نیاره
«نِعْمَ الأَمیر»م
این‌همه ادعام میشه، برات نمیرم!
أَبي عَبدِالله

منو رها نکردی با دردم
دورت شلوغه، دورت بگردم
داری چرا تو‌ انقد هوامو؟!
من که برا تو کاری نکردم

دلتنگیتو دوس دارم
اون بغض نهانی کو؟!
یعنی توو صف محشر
می‌پرسی فلانی کو؟

یا بابَ نِجاة الأُمَّه حُسَین
یا بابَ نِجاة الأُمَّه حُسَین

***

حیف از سر تو
که غرق‌خونه
نذاشتن از پیکر تو چیزی بمونه!

حیف از تن تو
که رو زمینه
کسی که نگفت مادرت میاد می‌بینه!
أَبي عَبدِالله

حیف لبت که تشنه رها شد
چاره‌ی دفن تو بوریا شد
تو مقتلا نوشتن توو گودال
چجوری زینب از تو جدا شد

توی قتلگاه آقا
خون و خاکو حل کردی
انقد مهربون بودی
سنگارم بغل کردی

یا بابَ نِجاة الأُمَّه حُسَین
یا بابَ نِجاة الأُمَّه حُسَین