هیأت قیام للهه
اینجا مسیر کوتاهه
این کوچه‌های سینه‌زنی
هرگز نمیره بیراهه

از همین کوچه‌ها شهید می‌بردن
تو همین کوچه‌ها شهید آوردن
آره تو هیأتا حسین می‌گفتن؛ می‌مردن

اومدم از تولّدم
تو هیأت امام‌ حسین
مرده بدم زنده شدم
تو هیات امام حسین

راهی غیر از این بلد نیستم
راه بین هیأت و خونم
جایی جز اینجا نمی‌شناس
هیأتی هستم و می‌مونم

اومدم از تولّدم
تو هیأت امام‌ حسین
مرده بدم زنده شدم
تو هیات امام حسین

***

انقد حسین‌حسین گفتم
آروم شه قلب آشفتم
حس نماز میده بهم
یاد حرم که می‌افتم

ته این کوچه گنبدو می‌بینی؟!
ادخلوها بسلام آمنینی
اربعین می‌رسه عجب روزای شیرینی

من الازل الی الابد
بی‌تو‌ محاله یا حسین
بی‌همگان به سر شود
بی‌تو محاله یا حسین

هیأتا عطر حرم دارن
هرکجای این جهان باشه
شاید اونجا که نشستی تو
بغل امام زمان باشه

اومدم از تولّدم
تو هیأت امام‌ حسین
مرده بدم زنده شدم
تو هیات امام حسین

همه عمر برندارم سر از این خمار مستی
که هنوز من نبودم تو در دلم نشستی

ابی‌عبدالله؛ آقای من

***

تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد
دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی

ابی‌عبدالله؛ آقای من

***

گر همه صورت‌گران، صورت زیبا کشند
صورت ارباب ما از همه زیبا‌تر است

اباعبدالله، اباعبدالله، اباعبدالله
یا اباعبدالله، یا اباعبدالله، یا اباعبدالله

***

مدعیان گر زنند دعوی بالاتری
پرچم ارباب ما از همه بالاتر است

اباعبدالله، اباعبدالله، اباعبدالله
یا اباعبدالله، یا اباعبدالله، یا اباعبدالله

اَلصَّلاة‌ اَلصَّلاة
در کنار فرات
آخرین نماز عاشقی اقامه شد
به امامت کشتی نجات

چه قیامی، چه قعودی
چه رکوعی، چه سجودی
چه نمازی، چه جنونی
چه وضویی، با چهره خونی

عمروبن‌قرظه محو تماشای روی دوست
یک دست در مبارزه، یک دست بر سبوست
رقصی چنین میانه میدانم آرزوست

أَوَفَیْتُ یا أَباعَبْدِالله

***

اَلْسَّلام اَلْسَّلام
شد نمازش تمام
خوش به حال آن شهید با سعادتی
که سرش فتاد بر پای امام

چه شکوهی، چه مصافی
چه عروجی، چه طوافی
چه قنوتی، چه سلامی
دوست فرمود به او «أَنْتَ أَمامی»

گفتا سعید ما ز تو هیهات بگذریم
ما را سری است با تو که گر خصم این حریم
دشمن شوند و سر برود هم بر آن سریم

أَوَفَیْتُ یا أَباعَبْدِالله

ای کوه طور، از راه دور
گودال قتلگاه را ببین
آن جذبه نگاه را ببین

خون شده سرخی شفق اینجا
«لَنْ تَرانی» نگفته حق اینجا

عقل حیران جنون آمده‌است؛ الله الله
عشق با ساغر خون آمده‌است؛ الله الله
یار بی‌پرده برون آمده‌است؛ الله الله یا اباعبدالله

***

بیت‌الحرام، والا مقام
قبله به قتلگاه مایل است
در کربلا نماز کامل است

خاک این خطّه محترم باشد
کعبه محرم در این حرم باشد

غرق آیینه شده گودالش؛ الله الله
سوخت «روح القدس» اینجا بالش؛ الله الله
یار خود آمده استقبالش؛ الله الله یا اباعبدالله

مظلوم مظلومی
مظلوم‌ مظلومی
افتادی تو گودال ولی آروم آرومی

با اینکه تنت روی خاکه
از عطش‌ لب تو هلاکه
تو گودال چی دیدی که ذکرت
الهی رضا برضاکه

بگو ته گودالی؟!
یا آخر معراجی؟!
بلند شو دیگه از خاک
قبوله حجت حاجی

ابی‌عبدالله، ابی‌عبدالله، ابی‌عبدالله
آه آه؛ ابی‌عبدالله

***

تنهای تنهایی
تنهای تنهایی
حتّی ته گودالتم بالای بالایی

با اینکه سرت پر‌خونه
رو زمین تن تو می‌مونه
چه آروم تو چشماتو بستی
حالتو کسی نمی‌دونه

می‌خواستی جسم زخمیت
رها از این دنیا شه
نخواستی حتّی واست
یه پیرهن هم باشه

ابی‌عبدالله، ابی‌عبدالله، ابی‌عبدالله
آه آه؛ ابی‌عبدالله